سپس از سطح چله کشی نوبت به کوجی بندی میباشد میله کوجی را به موازات پایین دار و کمی بالاتر از زیردار و پایین‌تر از ضرب چله‌ها روی راست رو و چپ رو قرار میدهند و یک گلوله نخ پنبه‌ای (چله) را به ابتدای کوجی بسته و تار روئی را برداشته و نخ چله را از تحت آن رد نموده و گلوله را به طرف بالای کوجی برده و یک توشه به دور آن بهترین قالیشویی در مشهد پیچیده و تار روئی دیگر را برمی‌داریم و به کوجی قرار می دهند و به این شیوه ضرب ایجاد شده به وسیله هاف جابه‌جا می گردد .
زنجیره
بافی
آن گاه از کوجی بندی و هاف گذاری و عبور یک سری فن نخ پود برای صاف و منظم نمودن چله‌ها و استحکام نمودن دم کار استارت به انجام زنجیره بافی یا به اصطلاح سیردماق می‌کنیم که این فعالیت باعث منظم و جفت نمودن تارهای پایین و روی قالی و درخت ابتدای قالی می‌شود و موجب می گردد که هنگام استعمال از قالی، گلیم مقدمه و انتهای فرش از نیز گسیخته و پاره نشود .
گلیم
بافی
آن‌گاه از زنجیره بافی گلیم و یا به اصطلاح توپراق قالی را انجام می دهیم که به وسیله نخ‌ها و خامه‌های رنگی و نظیر پود و به فیس حصیر بافت و بدون پرز روی تارها انجام می شود و معمولاً در بین گلیم یک گره دکوری برای زیبائی هر چه بیشتر فرش به کار می‌رود که در در میان ترکمن‌ها به آلاجه پر اسم و رسم است و نشانه مو و گیسون بافته دخترها و زن‌های ترکمن هست .
گره
زنی
گوشت و یا این که قسمت حیاتی فرش با گره هایی که بر روی تارهای قالی زده می شوند به وجود می آید . این گره ها در حقیقت حرفه های کوتاهی از پشم و یا ابریشم می باشند که به دور دو تار پیش‌رو پیچیده گردیده و گره می خورند . بر مبنا شکل فیزیکی گره ها را به دو جور متقارن و نا متقارن تقسیم می نمایند .
گره متقارن: گره متقارن تکه کوتاهی از یک حرفه پشم و یا ابریشم است که به به دور یک جفت تار می پیچد و از بین آن ها به خارج کشیده می شود . و در اصطلاح فرش های بافته گردیده با این جور گره را کنار گذاشتن بافت می گویند .
گره نامتقارن: در این مدل گره هم یک فن پشم و یا ابریشم دو تار چله را در بر می گیرد با این کیفیت که این فن پشم و یا ابریشم یک چرخ کامل به دور یک تار و یک نیم چرخ به دور تار دیگر می زند . اسم های دیگر این نوع گره عبارتند از: گره گشوده و یا گره سنه و در اصطلاح فرش های بافته شده با این دسته گره را عجم بافت می گویند .
کاربرد گره پارسی عمده در استان های شرقی و جنوب شرقی و مرکزی کشور‌ایران و در مراکز بافندگی کرمان، یزد، اراک، قم، نائین، کاشان، اصفهان و نیز چنین در دربین ایلات ترکمن مرسوم هست و بافت فرش های با گره ترکی بیشتر در دربین بافنده های ایلات قشقائی، بختیاری، شاهسون، افشار، کرد و قالی باف های استان های آذربایجان، کردستان، کرمانشاهان، همدان و زنجان رایج می باشد . قالی بافان شهر مشهد و تهران برحسب عادت و سنت یک عدد از دو نوع گره پارسی و یا ترکی را به فعالیت می برند .
تشخیص نوع گره در فرش بافته شده چندان آسان نمی باشد . شناسایی آن در فرش های درشت بافت شاید با سهولت بیشتری میسر باشد در حالی که در فرش های ریز بافت و متراکم با یاری ذره فی مابین این تشخیص امکان پذیر هست . در هر چهره برای شناسایی دسته گره می بایست داد میزد ش را در امتداد پودها به طرف پشت آن تا نمود تا بطن آن چشم شود در صورتی که حلقه گره به وضوح قابل رؤیت نباشد و پرزها مانند دسته های علف از جسم فرش در کنار پودها روئیده گردیده باشند و نخ پود در بین دو ردیف گره به صورت خطی مستقیم چشم شود گره از گونه سنه و یا این که پارسی هست و در حالی که حقه گره در دور و اطراف پرز به وضوح چشم شود و نخ پود به شکل خط دندانه داری به چشم بخورد گره از دسته گوردس یا ترکی میباشد .
هر مقدار تعداد گره های فرش در واحد مرحله زیادتر باشد مرغوبیت و استحکام قالی زیادتر و طرح و نقشه آن خوب تر مجسم می شود .
تعداد گره بر حسب دسته فرش در واحد مرحله بسیار متغیر می باشد . در فرش های آبادی بافت و همچنین در فرش های ایلیاتی بطور معمول تعداد آن ها کمتر و در فرش های ظریف شهر بافت تعداد آن ها گاهی به ارقامی در حدود یک میلیون گره در متر مربع سر می زند . به تیتر نمونه تعداد گره در فرش های بافته گردیده در روستاها و شهرهای آذربایجان از ۱۸ تا ۷۰ عدد در هر هفت سانتی تر ارتفاع (از ۶۶۰ تا ۱۰۰۰۰ گره در دسی متر مربع) تغییر و تحول می نماید . در اصطلاح به تعداد گره در واحد طول مراجعه نمایید هم می گویند به تیتر مثال در قالی ۵۰ مراجعه کنید تبریز در هر هفت سانتی متر آن ۵۰ گره زده گردیده میباشد .
در صورتی که فرش با اعتنا بافته شود به طور معمول تعداد گره در واحد طول و عرض آن یکسان می باشد ولی زیاد اتفاق می افتد که تعداد گره در مقیاس معینی از ارتفاع فرش (امتداد تار) بخش اعظم از تعداد گره در همین مقیاس در عرض فرش (امتداد پود) باشد و دلیل آن کوبیدن پودها و گره ها بر روی نخ های چله می باشد .
هرگاه هنگام بافت، ضخامت پودها و خامه فرش سازه بر ضرورتی تغییر و تحول نماید و یا شخص بافنده جای خود را با دیگری عوض نماید و یا تراکم چله ها کم و زیاد شود عیب هایی مثل بالا زدگی و پایین زدگی (طول فرشینه نسبت به مقیاس اول ای که بافنده در نظر گرفته بود قلیل و فراوان می شود) پیدایش می کند و یا به عبارتی ترنج فرش حالت مرکزیت خویش را از دست داده و جابه جا می شود .
فرش
ها را بر حسب تعداد گره های آن در واحد تراز می توانایی به نحوه زیر طبقه بندی کرد: ۱ . فرش های درشت بافت که در اصطلاح بازار به آن ها خرسک گفته می شود از ۳۶۰ تا۵۰۰ گره در دسی متر مربع .
۲ . فرش های نیمه درشت بافت که در ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ گره در دسی متر مربع .
۳ . فرش های با بافت میانگین از ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ گره در دسی متر مربع .
۴ . فرش های نصفه ظریف از ۲۰۰۰ تا ۳۲۵۰ گره در دسی متر مربع .
۵ . فرش های نیمه دقیق از ۳۲۵۰ تا ۵۰۰۰ گره در دسی متر مربع .
۶ . فرش های فوق العاده دقیق از ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ گره در دسی متر مربع .
۷ . فرش های استثنائی که اکثر زمان ها از حرفه های ابریشم بافته شده و تعداد گره های آن متجاوز از ۱۰۰۰۰ گره در دسی متر مربع می باشد .
برای انتخاب تعداد گره های فرش، یک واحد معلوم از مساحت آن را در پشت قالی و یا قالی کوچک گزینش کرده و گره های جانور در آن را می شمارند (این شمارش را می بضاعت در فرش های ریز بافت با کمک ذره در بین های مدرج و منحصر انجام داد) . در پاره ای از قطب های بافندگی ایران از جمله آذربایجان و کرمان حاصل ضرب گره های شمارش گردیده و یا این که مراجعه نمایید شمارها را در ارتفاع و عرض۷ سانتی متر ترازو میزان گیری قرار می دهند . به تیتر مثال فرش ۵۰ مراجعه‌نمایید تبریز معرف آن می باشد که در ۷ سانتی متر مربع ۲۵۰۰ و در یک متر مربع رقمی مساوی ۵۱۰۰۰۰ خواهد بود .